Spel en Experiment
Dit artikel is geschreven door een beeldende therapeut. Beeldende therapie is een van de vormen van vaktherapie. In onze praktijk in Maastricht bieden wij vaktherapie aan en onze activiteiten worden voornamelijk gegeven door vaktherapeuten. Andere vormen van vaktherapie zijn dans- en bewegingstherapie, muziektherapie en dramatherapie. Hier lees je over de kwetsbaarheid die gepaard kan gaan met het delen van je beeldende werk.
Spel & Experiment
Ken je dat? dat je kind naar je toe komt met een tekening om aan je te laten zien? Het vraagt niet om je mening maar wil het graag laten zien uit trots. je kunt overigens niet zien wat het is, het zijn wat kleurige krabbels, maar dat maakt helemaal niet uit. Jou kind is hartstikke trots en jij daarom ook. Op deze manier een tekening maken, en deze zonder aarzeling en schaamte aan anderen laten zien lijkt vaak steeds moeilijker te worden als volwassene.
Wanneer men een stukje binnenwereld buitenwereld laat worden, maakt de maker zichzelf kwetsbaar. Hij of zij wordt zichtbaar. Hij heeft een kwast opgepakt om een beeld, idee, gedachte, om te zetten tot een tastbaar resultaat. Hij heeft muziek gecomponeerd, een beeld gevormd, een stuk geschreven, gecreëerd in welke vorm dan ook. Hij heeft vervolgens besloten dit te delen met publiek. Er is moed voor nodig je werk te laten zien aan de buitenwereld. Het wordt gezien, er wordt over nagedacht, er wordt een mening over gevormd, er kan kritiek op worden gegeven. Daarnaast is creëren een heel persoonlijk iets.
Van de eindeloze mogelijkheden van het maken, zal niemand exact hetzelfde maken, aangezien elk persoon uniek is, met eigen gedragingen en keuzes. Wat je maakt is een expressie van jezelf, en jou werk zal altijd een stukje van jou laten zien. Dat is nu juist de schoonheid.
Maar voor velen is dit beangstigend. Ik zie veel mensen hiermee worstelen. Soms wordt het werk niet getoond, of men loopt in het proces zelf vast. Het is moeilijk om het onzichtbare zichtbaar te laten worden. Zichtbaar is kwetsbaar. Men wordt bang om fouten te maken. Is het goed genoeg? Is het mooi genoeg? Mag het er zijn? Men durft niet meer te spelen, te werken vanuit nieuwsgierigheid en experiment. Het eindresultaat wordt zo belangrijk dat het proces er onder lijdt. Perfectionisme steekt de kop op. De angst om te falen kan blokkeren, de creativiteit belemmeren, of in het ergste geval: ervoor zorgen dat men niet eens begint. Onzichtbaar is dan comfortabel.
Wanneer je dit leest, laat dit een aanmoediging zijn om, ondanks je angsten, ondanks je perfectionisme, te doen wat je wilt doen. Te maken wat je wilt maken. Om zichtbaar te zijn. Om jezelf te tonen. Op welke manier dan ook. Laat je gezien worden. Durf te creëren. Durf moeite te doen. Durf een rotzooi te maken, durf uit te dagen, durf uit te drágen, durf fouten te maken, durf te proberen, durf jezelf te laten zien. Durf te spelen, durf te experimenteren. Dit is waar het allemaal ontstaat! Voelt je angst, doe het dan alsnog. Beter een oeps, dan een wat als. Succes!
Ik ben opgeleid en werk in beeldende therapie en daarnaast creëer ik zelf. Voor mij ligt de nadruk met name op het proces achter mijn werk. Wat gebeurt er tijdens het werken, wat kun je zien aan de manier van werken, wat zegt dit over mij? Het beeldend werken is een manier om in contact te komen met mijzelf en mijn werk een reflectie van mij.
Het is een constant leerproces. Het kunnen spelen zie ik als een van de belangrijkste kwaliteiten van de mens, iets dat bij velen naar de achtergrond verdwijnt bij het opgroeien, en iets dat ik zelf soms ook uit het oog raak. Spel is belangrijk, het is juist in het experiment waar men kan leren. Het leren spelen met materiaal kan je leren spelen in het dagelijks leven.
Dit is mijn eigen proces om mijzelf niet te serieus te nemen, om mijzelf toe te staan fouten te maken. Het is mijn zoektocht om spel te behouden en tegelijkertijd te zoeken naar een balans in vormgeving en kleur. Het resultaat zijn kleurrijke, expressieve, speelse werken.
Beeldend therapeut